Docieplenie ścian zewnętrznych - uwaga na błędy

Niezabezpieczenie budynku przed remontem

Przed przystąpieniem do prac ociepleniowych, wykonawca powinien zabezpieczyć przed zabrudzeniem wszystkie okna, oklejając je folią, a rusztowanie osłonić siatką, która ochroni elewację przed nadmiernym nasłonecznieniem i wiatrem. Pozwoli to również nakładanym materiałom równomiernie wysychać. Ponadto uchroni sąsiednie budynki i rośliny przed zabrudzeniem kawałkami styropianu, powstającymi podczas przycinania płyt.

Niewłaściwe przygotowanie podłoża

Powierzchnia ocieplanych ścian musi mieć odpowiednią nośność oraz być gładka, równa i odpylona, by zapewnić dobrą przyczepność dla kleju. Dlatego przed remontem, ściany zewnętrzne trzeba umyć i odkurzyć. Nierówne tynki z ubytkami wymagają naprawy lub skucia. Niedopuszczalne jest pozostawienie na ocieplanej ścianie resztek pleśni, wykwitów. W przypadku wątpliwości co do właściwości nośnych podłoża, warto przeprowadzić próbę przyczepności, przyklejając 10 próbek płyt termoizolacyjnych (o wymiarach 10 x 10 x 10 cm) i sprawdzając ich wytrzymałość.

Podczas przygotowywania kleju, bardzo ważne jest przestrzeganie zaleceń producenta określających ilość dodawanej wody, dokładne wymieszanie jej z suchą mieszanką klejową oraz szybkie naniesienie na płyty izolacyjne (fot. Termo Organika)

Zła kolejność wykonywanych prac

Najpierw nakłada się klej, a później zatapia w nim siatkę. Zdarza się, że wykonawcy robią to odwrotnie. Część z nich nakłada tynk cienkowarstwowy bezpośrednio na warstwę zbrojącą z siatki, rezygnując z gruntowania. Skutkuje to nieprawidłowym wiązaniem tynku, prześwitami szarego koloru kleju i nierówną powierzchnią elewacji, a po kilku latach pękaniem i odpadaniem tynku. Ważne jest również, by kołkowanie, szlifowanie płyt oraz przyklejanie siatki zbrojącej rozpocząć nie wcześniej niż po dwóch dniach od przyklejenia styropianu.

Niewłaściwe rozmieszczenie łączników mechanicznych

Podczas montażu płyt izolacyjnych należy sprawdzić, czy zastosowane łączniki mechaniczne są zgodne z założeniami projektu w zakresie ich liczby przypadającej na 1 m² powierzchni oraz rozstawu i długości części efektywnej. Liczba łączników jest uzależniona między innymi od strefy wiatrowej, usytuowania budynku oraz od jego wysokości. Długość zakotwienia łącznika w podłożu ściennym (w warstwie nośnej) powinna być nie mniejsza niż 5-6 cm. Lekkie izolacje ze styropianu bardzo często mocuje się mechanicznie tylko w narożach budynku oraz wokół otworów okiennych i drzwiowych (zwykle co 30 cm), bo są tam narażone na parcie i ssanie wiatru.

Niewłaściwy sposób nakładania kleju i przyklejania płyt

Klej nakłada się na płyty termoizolacyjne (ze styropianu lub wełny) pacą zębatą obwodowo w odległości ok. 5 cm od krawędzi płyty i punktowo - 6 placków w równych odległościach. Zaprawa powinna pokrywać co najmniej 60% powierzchni płyty. Następnie przykleja się je do ściany, lekko dociska i wyrównuje tak, aby ściśle przylegały do sąsiadujących płyt. Przy równych podłożach, klej nakłada się pacą zębatą na całą powierzchnię płyty. W przypadku stosowania kleju poliuretanowego, nakłada się go obwodowo i zygzakowo. Ponieważ czas jego wiązania jest bardzo krótki (maks. 5 minut) i dodatkowo skraca się przy dużej wilgotności powietrza i podłoża, możliwy jest szybki postęp prac.

Zasada nakładania kleju na płytę termoizolacyjną przy zastosowaniu metody obwodowo-punktowej

Zasada nakładania kleju poliuretanowego

Nieprzestrzeganie reżimu technologicznego związanego z wykorzystaniem określonych materiałów

Nie należy stosować materiałów niesystemowych lub pochodzących od różnych producentów, może to bowiem skutkować znacznym obniżeniem trwałości ocieplenia.

Brak listwy startowej i wywinięcia siatki na styropian

Niezabezpieczony w ten sposób styropian jest narażony na działanie czynników atmosferycznych, gryzoni i ptaków. Ponadto bardzo ważne jest układnie siatki zbrojącej na odpowiedni (10 cm) zakład na całej powierzchni ocieplanej ściany z dodatkowym zbrojeniem ukośnym w narożach otworów okien i drzwi, bez którego tynk w późniejszym czasie może pękać. Brak listwy startowej natomiast może skutkować problemem z wypoziomowaniem pierwszej warstwy przyklejanych płyt oraz straceniem poziomego obrysu cokołowej krawędzi budynku.

Listwa startowa jest niezbędnym elementem systemu BSO. Od jej montażu zaczyna się prace ociepleniowe

Mocowanie płyt bez zachowania systemu mijankowego

Mocowanie płyt w układzie mijankowym (fot. Termo Organika)

Szczeliny powstające podczas łączenia płyt są mostkami termicznymi. Ich tworzeniu się najskuteczniej zapobiega mocowanie izolacji z dwóch warstw - z wzajemnym przesunięciem styków (system mijankowy) - albo zastosowanie płyt z frezowanymi krawędziami. Jednak w tym drugim przypadku, płyty muszą być bardzo starannie obrobione, a ściana równa.

Wypełnianie szczelin pomiędzy płytami termoizolacyjnymi zaprawą klejową

Między elementami izolacyjnymi nie powinno być pustek. Jest to poważny błąd, ponieważ w miejscach tych powstaną mostki termiczne, skutkujące przyspieszonym niszczeniem warstwy elewacyjnej. Nie wolno ich wypełniać zaprawą klejową. Szpary pomiędzy płytami termoizolacyjnymi powinny być uzupełnione klinami wykonanymi z tego samego materiału, co płyta termoizolacyjna lub niskorozprężną pianką PU. Powierzchnia płyt musi być równa, żeby grubość pozostałych warstw była wszędzie jednakowa.

Nieprawidłowe wykonanie nadproży

Nadproża mają być osłonięte od strony zewnętrznego lica ściany tym samym materiałem, co jej pozostała powierzchnia. Jeśli jest inaczej, z powierzchni nadproża może odspajać się tynk. Trzeba też pamiętać, że żelbetowe nadproże może zapewniać gorszą przyczepność dla ocieplenia, niż reszta ściany (np. ceglanej), w tych miejscach konieczna jest więc szczególna staranność.

Nieprzeszlifowanie powierzchni zamocowanej warstwy styropianu

Niewyrównanie powierzchni ocieplonej ściany może skutkować powstaniem nierówności na wykończonym tynku, szczególnie w miejscach łączenia płyt.

Brak zakładów sąsiednich pasm siatki w warstwie zbrojącej oraz niestosowanie siatki na całej głębokości ościeży okiennych i drzwiowych

Niestosowanie pasków siatki zbrojącej na przedłużeniu przekątnych otworów okiennych i drzwiowych może być przyczyną powstawania rys i pęknięć. Ponadto szczelina pomiędzy krawędzią ościeżnic okien i drzwi a systemem ocieplenia powinna być wypełniona trwale plastycznym, odpornym na działanie UV i mrozu materiałem, silikonem lub systemową listwą uszczelniającą.

Wzmocnienie naroży okiennych siatką zbrojącą układaną diagonalnie

Montaż płyt termoizolacyjnych w pobliżu otworów okiennych i drzwiowych: rozwiązanie niepoprawne

Montaż płyt termoizolacyjnych w pobliżu otworów okiennych i drzwiowych: rozwiązanie poprawne

Niedotrzymanie przerw technologicznych pomiędzy poszczególnymi procesami

Przerwa od przyklejenia płyt termoizolacyjnych do kołkowania powinna wynosić co najmniej 24 h. Warstwę zbrojącą można wykonywać nie wcześniej, niż po upływie trzech dni od przyklejenia płyt (oraz nie później, niż po trzech miesiącach). Wierzchnią wyprawę tynkarską można nakładać po wyschnięciu warstwy zbrojonej, ale nie wcześniej, niż po trzech dniach od jej wykonania.

Niewłaściwe mocowanie siatki zbrojącej

Siatka zbrojąca powinna być całkowicie zatopiona w kleju. Zakłady siatek mają być nie mniejsze niż 10 cm. Na krawędziach ścian siatka musi być zawinięta co najmniej na 10 cm. Zakłady kolejnych odcinków nie powinny się pokrywać ze stykami płyt termoizolacyjnych.

Niestaranne wykonanie ocieplenia przy zewnętrznych parapetach

Parapety (okapniki), szczególnie te wykonane z blachy i tworzywa sztucznego, narażone są na deformację wskutek rozszerzeń liniowych oraz odkształcenia spowodowanego obciążeniami użytkowymi (np. oparcie ręki) i dlatego powinny być wkładane w specjalne profile. W przeciwnym razie - tynk będzie narażony na zniszczenie, a spływająca woda będzie dostawać się pod ocieplenie.

Niewłaściwe ocieplenie ścian fundamentowych i cokołów

Ścianę fundamentową należy zabezpieczyć materiałem termoizolacyjnym o niskiej nasiąkliwości (np. XPS), od ławy fundamentowej do miejsca, w którym zaczyna się właściwe ocieplenie. Dlatego, jeśli podczas remontu planujemy przeprowadzenia takich prac, konieczne będzie odkopanie fundamentu i poza ociepleniem, zabezpieczenie go przed wilgocią i wodami podziemnymi.

Niestaranna obróbka płyt balkonowych

Mocowanie balkonu to miejsce, w którym trudno uniknąć mostków termicznych. W budynkach remontowanych możliwości skutecznej termoizolacji tych rejonów są ograniczone. Jedyna dobra metoda to wykonanie - z obu stron płyty balkonowej - warstwy ocieplenia o jak najniższym współczynniku przewodności cieplnej. Dodatkowo trzeba zabezpieczyć balkon przed wnikaniem wody i zaizolować krawędzie przy ścianie.

Nieodpowiednie zamocowanie dodatkowych elementów na ocieplonej elewacji

Punktowe mostki termiczne często tworzą się w miejscach, w których do ocieplonej elewacji mocuje się kinkiety oświetleniowe czy syreny alarmów. Najlepiej umieszczać je więc na odpowiednich podkładkach. Jeśli nie ma takiej możliwości, można wkręcić w płytę termoizolacyjną specjalne elementy do mocowania, wykonane z tworzywa. Zabezpieczają one przed powstawaniem mostków.

Joanna Dąbrowska